Sinds half maart heeft het coronavirus zijn intrede gemaakt in Congo, meer specifiek in Kinshasa en voor een korte tijd in Bukavu. Dit is ook het geval in de andere landen van Sub-Sahara-Afrika. Alhoewel we voorzichtig moeten zijn met statistische gegevens blijkt na enkele weken dat de verwachte catastrofale uitbraak van de epidemie tot nu toe niet heeft plaats gehad. Maatregelen van social distancing zijn nagenoeg onmogelijk, zeker in dichtbevolkte slums, en het gezondheidssysteem is niet opgewassen om talrijke gecompliceerde gevallen op te vangen; in rurale ziekenhuizen kunnen patiënten nagenoeg onmogelijk afgezonderd worden.
Hetzelfde, eerder onverwachte, fenomeen doet zich ook voor in andere tropische gebieden zoals in ZO Azië. Alhoewel men met dergelijke uitspraken voorzichtig moet blijven voor wat nog komen kan, zijn er een aantal hypothesen vooropgesteld die enige verklaring zouden kunnen geven. Eén ervan is de demografische structuur in deze landen, met een belangrijke zeer jonge populatie, waarvan men stilaan weet dat hun rol bij de verspreiding van het virus eerder beperkt is, en een geringe oudere bevolking, daar ook de meest kwetsbare groep zoals ook blijkt uit hun overlijdensstatistieken.
De Congolese autoriteiten hebben vrij snel een aantal drastische maatregelen genomen, o.m. om import van gevallen uit het buitenland en export van gevallen vanuit Kinshasa naar het binnenland te vermijden; binnenlandse vluchten zijn nog alleen toegelaten voor essentieel goederentransport. Maatregelen met betrekking tot handhygiëne, dragen van mondmaskers, social distancing, afzonderen van zieken en afsluiten van zwaar besmette wijken werden in Kinshasa ingesteld en in de mate van het mogelijke toegepast. Op nationaal niveau werden de maatregelen doorgegeven aan alle intermediaire niveaus (vooral aan provinciale departementen van Volksgezondheid) zodat men voorbereid zou zijn op een potentiële lokale epidemie.
Nevenverschijnselen bij elke gevaarlijke epidemie is het verspreiden van complottheorieën en de neiging tot overreacting en extreme angst bij de bevolking. Zelfs in afwezigheid van de ziekte in een regio worden de medische structuren vermeden met allerhande negatieve gevolgen: geen opvolging meer van chronische aandoeningen zoals aids, tuberculose en ondervoeding, geen snelle en correcte behandeling van malaria aanvallen en zware infecties, verwaarlozing van vaccinaties enz. Men vreest dat er hierdoor veel meer doden vallen dan door het coronavirus.
In Katako-Kombe is men niet bij de pakken blijven zitten. Van zodra het nieuws binnensijpelde dat het virus in Congo aanwezig was werd ism Memisa en Artsen Zonder Vakantie een actieplan opgemaakt om met de beschikbare middelen toch heel snel voorbereid te zijn op een eventuele uitbraak ter plaatse. We weten dat we voor zware gevallen weinig aankunnen; beademing is niet mogelijk in het ziekenhuis, wel zuurstoftoediening. Dus beter snel preventieve maatregelen nemen eerder dan patiënten te moeten opnemen.
Onmiddellijk werden lokale naaisters aangesproken om een groot aantal mondmaskers te maken volgens de voorgeschreven normen, evenals beschermingskledij voor de gezondheidswerkers. De vlotte internetverbinding vergemakkelijkt de communicatie en het opzoeken van informatie op gespecialiseerde sites (zoals deze van de Wereldgezondheidsorganisatie). Op enkele weken tijd werden alle zorgverleners en al wie zich binnen de gemeenschap met het welzijn van de dorpsbewoners bezighoudt (zogenaamde “relais communautaires”) opgeleid in de basismaatregelen om zichzelf en de bevolking te beschermen. Via de lokale radio verspreidt een gerespecteerde verantwoordelijke van de gezondheidszone de voorgestelde maatregelen. De theatergroep van het ziekenhuis, die sinds jaren rondreist om boodschappen mbt gezondheidsproblemen over te brengen, heeft een stuk gemaakt over het thema dat zij opvoeren in de dorpen. Er werden grote hoeveelheden vloeibare zeep, ontsmettingsmiddelen, afstandsthermometers, handschoenen evenals affiches en ander promotioneel materiaal via een cargovliegtuig opgestuurd vanuit Kinshasa. Enkele geneesmiddelen die enig nut blijken te hebben bij gecompliceerde gevallen werden ook geleverd.
Met deze maatregelen hoopt men dat een epidemie zou kunnen beperkt worden mocht het virus de regio bereiken. We zijn overtuigd dat Katako-Kombe, dankzij het dynamisme en de capaciteiten van de lokale ploeg en de samenwerking met Memisa en Artsen Zonder Vakantie, een voorbeeld kan betekenen voor andere rurale gezondheidszones in Congo.
Yves Kluyskens