“Eind maart was het eindelijke zover! Gepakt en gezakt, met ons paspoort en visum bij de hand, vertrokken we met ons drieën (Yves, Kristin en ik) voor het groot avontuur: de inleefreis naar Katako-Kombe”, vertelt Sarah Hanssens, verpleegkundige van het ziekenhuis AZ Maria Middelares Gent.
“Tijdens de reis werden we overspoeld met indrukken, kwamen we op een zeer directe manier in contact met de lokale bevolking en hun leefwijze en cultuur, bezochten we zeer afgelegen plaatsen waar de tijd is blijven stilstaan en werden we uitgedaagd om onze grenzen te verleggen zodat we onszelf soms tegenkwamen. Het werd voor mij de meest leerrijke reis die ik beleefde en waarschijnlijk ooit zal maken. Dit onder meer dankzij Dr. Kluyskens, Yves, die het project sinds jaren opvolgt en ons ontzettend veel en boeiende uitleg gaf over de evolutie, de structuur en werking en de valkuilen van de gezondheidszorg in Congo, meer bepaald in het Sankuru-gebied, waar Katako Kombe gelegen is. We kwamen in contact met verschillende mensen, ieder met hun eigen levensverhaal, en kwamen op zeer diverse plaatsen, van de dichtbevolkte en luidruchtige hoofdstad Kinshasa tot in dorpjes in het diepe oerwoud waar ze slechts één keer per jaar een auto zien voorbijrijden.”
Volwaardig ziekenhuis
Zo sprak Sarah onder meer met Joseph, die sinds 2007 in het ziekenhuis van Katako-Kombe werkt als hoofdverpleegkundige op de afdeling chirurgie. “De staat van het ziekenhuis was toen rampzalig, op het randje van instorten. Het aantal patiënten dat zich hier toen liet behandelen, was zeer laag, mede door de vele infecties die zich voordeden door een gebrek aan hygiëne. Dankzij de steun van Memisa en het Ziekenhuis voor Ziekenhuis-netwerk werden de gebouwen verstevigd en uitgebreid met onder andere een sterilisatieafdeling, een apotheek, een dienst urgentie, de pediatrie, een dienst postoperatieve zorg, kinesitherapie, voedingsspecialisten, een laboratorium, een dienst radiologie etc., kortom alles om hier een volwaardig ziekenhuis van te maken.”
Sensibiliseren met theater
Ook Kristin Neutjens, kinesiste in Maria Middelares, blikt terug op een reis “die nog lang zal nazinderen.” “In Kinshasa woonden we een atelier bij, georganiseerd door Memisa voor de lokale verantwoordelijken van hun projecten in Congo. Er ontstonden pittige discussies over de rol van de vrouw, het milieu, HIV, medicatie, TBC,… Interessant om vast te stellen dat deze actuele onderwerpen heel anders worden beleefd dan bij ons.”
“In Katako-Kombe maakte het ziekenhuispersoneel overuren om ons hartelijk te ontvangen. Als welkomstgeschenk kregen we een levende geit, die we Bernadette doopten, en twee kippen.
Voorts trokken we door de brousse, naar ver afgelegen gezondheidscentra waar de mensen terechtkunnen voor eerste zorgen en eventuele doorverwijzing naar het ziekenhuis in Katako Kombe. ‘s Avonds verwenden lokale jeugdgroepen ons met zang en dans. Een theatergroep, waarvan veel personeelsleden deel uitmaken, toonden ons hoe ze de mensen kunnen sensibiliseren rond HIV, en de educatie van de meisjes.”
“Na een spannende terugreis, met hevige onweders, omvergevallen bomen die de weg versperden, vertragingen en dreigende annulering van binnenlandse vluchten, kwamen we terug aan in België. Ik kijk met veel tevredenheid en toch ook heimwee terug op deze fantastische reis.”