Blog


Maart 2018.

Ik kom zopas terug van Katako-Kombe. Ondanks een verzuurd politiek klimaat in Congo, heel wat hindernissen om er deze keer te geraken en een loodzwaar programma keer ik terug met een goed gevoel.

Ter plaatse is het rustig en het project loopt vlot. De motivatie van de lokale medewerkers valt onmiddellijk op; het beleid van de gezondheidszone en het ziekenhuis wekt de bewondering van iedereen op; er worden stagiairs van de ganse streek naar Katako-Kombe gestuurd dat meer en meer een pilootproject en opleidingscentrum wordt.

Eén week kon ik samenwerken met een vierkoppige ploeg van Artsen Zonder Vakantie (AZV), waaronder de chirurg Herman Devriendt die er voor de zeventiende keer was. Ook zij waren onder de indruk van het niveau van het personeel van het ziekenhuis; dit is echter grotendeels te danken aan de talrijke missies van AZV sinds 2008, waarbij vooral aandacht gaat naar overdracht van kennis en capaciteitsversterking. Ik heb er ook tamelijk veel consultaties verricht en ervaren dat patiënten dikwijls honderden kilometers te voet of op de fiets hadden afgelegd. Uit de gesprekken en verslagen kon ik verder afleiden dat ook buiten de missies heel wat mensen van heinde en ver komen naar katako-Kombe omwille van de reputatie van goede opvang en organisatie, behoorlijke capaciteiten van de lokale dokters en verpleegkundigen en degelijke infrastructuur.

Het grootste probleem is de sterke devaluatie van de Congolese munt het laatste jaar, wat een verdere verpaupering van de bevolking (en van het gezondheidspersoneel) meebrengt en de inkomsten van het ziekenhuis, dat met vaste forfaits werkt in lokale munt, vermindert; en dit temeer dat al het materiaal en de medicatie in harde munt (dollars) moeten betaald worden. Een challenge voor de leefbaarheid van het ziekenhuis, ondanks haar groeiend succes.

Yves Kluyskens